Onrust

Al tijden voelde ik me onrustig, steeds weer een verlies aan concentratie en het gevoel van "er niet goed zitten".
Ligt het aan mijn werk, vind ik dat dan helemaal niet leuk? Ook heb ik geen vervelende collega's of baas die me erg tegen staan.
Nee, dat is het allemaal niet. Ik mis mijn kind als ik op mijn werk zit. En niet een beetje, soms gewoon zo erg dat het zeer doet. 's avonds lig ik er zelfs wakker van. Op de avonden voordat ik moet werken kan ik niet in slaap komen omdat ik er zo tegenop zie. Niet omdat ik mijn werk niet leuk vind maar omdat ik mezelf dan weer zo "leeg en alleen" zal voelen.
Het allerliefste zou ik dan ook thuis blijven om voor hem te zorgen maar ik weet ook dat hij zich al gauw zal vervelen omdat hij nou eenmaal de uitdagingen nodig heeft en dat hij uiteindelijk ook naar school zal gaan en dat ik dan ook weer "alleen" zal zijn.

Ik zal er aan moeten wennen dat ik 4 dagen per week door breng zonder mijn betere helft!

Mee

Wordt er heel hard geroepen als antwoord op mijn vraag of hij met mij mee gaat, hij wil mee naar de winkels op de fies of met de totototoooo.
Hij wil dan wel graag zijn "jas" aan en als ik vraag of hij zijn schoenen aan komt doen zegt hij "ja" en loopt al gillend de andere kant op.
Datzelfde ja volgt op vragen als; kom je eten? en wil je melk? Hoewel hij soms weleens netjes naar zijn stoel komt lopen om te komen eten. Als ik vraag of hij een toetje wil wordt er hard KOEKTIE geroepen en dezelfde uitroep volgt op de vraag of hij een koekje wil waarna hij enthousiast in zijn handjes klapt.
Natuurlijk vraag ik na het eten of hij zijn buikje vol heeft, vol overgave trekt hij zijn shirt omhoog om zijn beis te bekijken en daarna moeten de beisen van papa, mama, oma of opa eraan geloven.
De poezen hebben een lange weg afgelegd, die hebben nu via "die" en "pus" de naam "poes aai" gekregen. Jaaaahhh… ook de grote poezen uit de dierentuin heten "poes aai".
Wilco kan ook heel goed zoenen, soms krijgen papa en mama een reeks van kusjes en als we weg gaan een kushandje, mmmmmaaaaaa dadaaaaa!
Al het bovenstaande natuurlijk met het schattigste stemmetje, de liefste lach en de ontdeugendste uitdrukkingen die een kind zijn moeder kan schenken maar wat de aller, aller grootste indruk op mij maakt is toch wel het enthousiaste "haaai mammaaaaaa" met een brede lach, verrukte ogen en heftige handgeklap waar ik mee wordt begroet als ik hem uit zijn bedje kom halen. Wat er die nacht ook gebeurd is en hoe vroeg het ook is, dat is halverwege het haaaai al lang weer vergeten!

Einde van de website

Aangezien ik er toch geen gebruik meer van maak zeg ik mij abo voor www.shavergirl.nl op.
Wie me nog wil volgen kan me wel vinden op hyves of hierzo toch?
Ik zal binnenkort weer eens een blogje schrijven over de avonturen die we beleven.
Tot gauw! (Spannend he oma?)

Ietsje meer dan 8 maanden

Wat een gezelligheid breng jij elke dag in ons huis zeg! Je lacht veel en kletst ons de oren van de kop. Alle geluidjes moeten geoefend, net als schreeuwen en gillen! Soms schrik ik me een hoedje, dan begin je ineens keihard te schreeuwen. Gelukkig zit je dan breeduit te lachen omdat je vond dat het wel heel erg grappig is als je zo hard schreeuwt!
Vanmorgen was het ook zo grappig. Je had net gegeten en zat nog in je stoel na te spelen terwijl mama je bordje afwaste toen papa naar beneden kwam. Toen jij door had dat papa binnen was gekomen werd hij begroet met een hele harde blije gil en een brede lach! Nou, dan ben je als papa wel even heel trots, toch papa? Ik vond het ook heel erg leuk!
Gisteren is je 6e tandje doorgekomen, wat een prestatie zeg, 4 tandjes in 2 weken. Vorig weekend bij opa en oma op de camping zat je heel verrast te kijken dat je ineens een stuk van je koekje had afgebeten. Ja schatje, dat is de grap van tandjes!
Met kruipen ben je ook al druk bezig, in bed lukt het al maar op het kleed of de grond is de grip nog niet goed genoeg. Ik ben echt heel benieuwd wanneer het je lukt om achter de poesjes aan te gaan!

De achtertuin

Alsof de weergoden weten dat ik niets zo hard nodig heb als zonneschijn worden we al een aantal dagen achter elkaar getrakteerd op prachtig weer. Herstellend van het zwarte gat trekt de zon me er elke dag een beetje meer uit waardoor ik inmiddels het woordt "genot" weer heb opgenomen in mijn woordenboek!
Elke dag ben ik wel buiten te vinden, alleen, met Wilco of met zijn drietjes. Er wordt wat afgefietst en gelopen! Voordeel hierbij is dat wij echt prachtig wonen en dat het kotterbos met het daaraan gelegen natuurgebied de oostvaardersplassen praktisch in de achtertuin liggen.
Een wandeling van 5 minuten brengt ons al in de natuur en wat is er nou prettiger dan een wandeling in het ontluikende bos?
Vandaag hebben we met zijn drietjes een wandeling gemaakt in het oostvaardersplasbos. De wandeling daar naartoe duurt al 45 minuten en de wandeling in het bos ook nog eens ruim een uur en dat is op dit moment nog net ff te lang. Om de wandeling te verkorten zijn we maar met de auto naar het natuur belevingscentrum gereden om van daaruit een prachtige wandeling te maken. Deze wandeling heeft mij gemotiveerd om binnenkort als het nog ietsjes warmer is en iets minder waait de wandeling naar het oostvaardersbos toch echt vanuit mijn eigen achtertuin te beginnen!

6 Maanden

Wat gaat de tijd toch snel, 6 maanden geleden was je nog een heel klein weerloos jongetje. De enige vaardigheden die je bezat waren pure overlevings reflexen en je kon huilen. Heel hard en heel veel huilen. De eerste 10 dagen waren roze dagen, je was een lieve baby die alles wel goed vond maar toen kreeg je krampjes. Van je 2e tot je 12e week heb je zo vreselijk veel gehuild! Gelukkig namen je krampjes af en kon je gaan spelen. We hebben samen een moeilijke start gehad doordat je zoveel huilde, ik heb je zoveel mogelijk opgepakt, getroost, geknuffeld en op mijn borst in slaap laten vallen. In de draagdoek bij me gedragen, met je gewandeld en je gekust. Dat is onze redding geweest, onze band is daardoor erg sterk geworden. Ik hou zielsveel van jou en jij weet dat je mama er voor je is! Nu ben je al een grote jongen en lang zo breekbaar niet meer. Je bent een hele vrolijke, gemoedelijke baby maar als je het zat bent dan laat je goed van je horen. Daarin lijk je echt op je papa en mama. Net zo rustig als papa met het temperament van mama. Als je honger hebt dan gaat echt de sirene af, je bent niet af te leiden, je moet en zal eten! Je pakt nu alles wat binnen je bereik komt, je stop alles wat je pakken kan in je mond. Je draait je om van rug naar buik, je tolt in de rondte en in bed vinden we je in de ochtend nooit meer terug op de plek waar we je erin hebben gelegd. Lig je op je buik dan trek je je beentjes op onder je kont en lig je op je rug of zit je in je wippertje dan pak je je tenen. Ga je in bad dan spetter je alles nat en we horen een schitterende schaterlag als je uiting geeft aan je pret! Je babyritme veranderd ook langzaam in het ritme van alledag. In plaats van melk, melk en nog eens melk krijg je nu ook pap, fruithapjes, roosvicee en een groentenhap. Je flesjes roosvicee hoeven we je soms alleen maar aan te geven, die drink je dan zelf wel op! Vanaf vandaag mag je oefenen met het drinken uit een tuitje en het knabbelen op liga want met 6 maanden ben je al een hele grote jongen! Ik ben zo enorm trots op jou en ik ben zo enorm blij dat ik jou moeder mag zijn, mijn lieve kleine grote boef!

Slapen zeg!

Afgelopen weekend hebben we Wilco zijn bedje naar zijn eigen kamertje verhuist en dus brengt hij de nachten op zijn eigen kamertje door. Hij doet het super!
We slapen heel erg veel! Hij wordt nog steeds 2x per nacht wakker en soms maakt hij mij ook wakker maar er zijn ook nachten dat hij me niet wakker maakt. Doordat ik die nachten uit mezelf wakker wordt en dan "stiekum" even bij mijn boefje ga kijken weet ik zeker dat hij ook wakker is geweest. Hij trappelt zichzelf altijd bloot! Gelukkig slaapt hij in een slaapzakje waardoor we niet bang hoeven te zijn dat hij het koud krijgt.

Behalve dat Wilco goed alleen kan slapen kan hij ook goed eten! Wij en Pino lieten Wilco elke dag een hapje proeven want het was echt nog vies dat fruit maar vorige week kon Pino melden dat Wilco een half potje fruit had verorbert en zat te mopperen dat hij meer wilde.
HAPHAPHAP!!!