Onrust

Al tijden voelde ik me onrustig, steeds weer een verlies aan concentratie en het gevoel van "er niet goed zitten".
Ligt het aan mijn werk, vind ik dat dan helemaal niet leuk? Ook heb ik geen vervelende collega's of baas die me erg tegen staan.
Nee, dat is het allemaal niet. Ik mis mijn kind als ik op mijn werk zit. En niet een beetje, soms gewoon zo erg dat het zeer doet. 's avonds lig ik er zelfs wakker van. Op de avonden voordat ik moet werken kan ik niet in slaap komen omdat ik er zo tegenop zie. Niet omdat ik mijn werk niet leuk vind maar omdat ik mezelf dan weer zo "leeg en alleen" zal voelen.
Het allerliefste zou ik dan ook thuis blijven om voor hem te zorgen maar ik weet ook dat hij zich al gauw zal vervelen omdat hij nou eenmaal de uitdagingen nodig heeft en dat hij uiteindelijk ook naar school zal gaan en dat ik dan ook weer "alleen" zal zijn.

Ik zal er aan moeten wennen dat ik 4 dagen per week door breng zonder mijn betere helft!

Mee

Wordt er heel hard geroepen als antwoord op mijn vraag of hij met mij mee gaat, hij wil mee naar de winkels op de fies of met de totototoooo.
Hij wil dan wel graag zijn "jas" aan en als ik vraag of hij zijn schoenen aan komt doen zegt hij "ja" en loopt al gillend de andere kant op.
Datzelfde ja volgt op vragen als; kom je eten? en wil je melk? Hoewel hij soms weleens netjes naar zijn stoel komt lopen om te komen eten. Als ik vraag of hij een toetje wil wordt er hard KOEKTIE geroepen en dezelfde uitroep volgt op de vraag of hij een koekje wil waarna hij enthousiast in zijn handjes klapt.
Natuurlijk vraag ik na het eten of hij zijn buikje vol heeft, vol overgave trekt hij zijn shirt omhoog om zijn beis te bekijken en daarna moeten de beisen van papa, mama, oma of opa eraan geloven.
De poezen hebben een lange weg afgelegd, die hebben nu via "die" en "pus" de naam "poes aai" gekregen. Jaaaahhh… ook de grote poezen uit de dierentuin heten "poes aai".
Wilco kan ook heel goed zoenen, soms krijgen papa en mama een reeks van kusjes en als we weg gaan een kushandje, mmmmmaaaaaa dadaaaaa!
Al het bovenstaande natuurlijk met het schattigste stemmetje, de liefste lach en de ontdeugendste uitdrukkingen die een kind zijn moeder kan schenken maar wat de aller, aller grootste indruk op mij maakt is toch wel het enthousiaste "haaai mammaaaaaa" met een brede lach, verrukte ogen en heftige handgeklap waar ik mee wordt begroet als ik hem uit zijn bedje kom halen. Wat er die nacht ook gebeurd is en hoe vroeg het ook is, dat is halverwege het haaaai al lang weer vergeten!

Einde van de website

Aangezien ik er toch geen gebruik meer van maak zeg ik mij abo voor www.shavergirl.nl op.
Wie me nog wil volgen kan me wel vinden op hyves of hierzo toch?
Ik zal binnenkort weer eens een blogje schrijven over de avonturen die we beleven.
Tot gauw! (Spannend he oma?)