Al tijden voelde ik me onrustig, steeds weer een verlies aan concentratie en het gevoel van "er niet goed zitten".
Ligt het aan mijn werk, vind ik dat dan helemaal niet leuk? Ook heb ik geen vervelende collega's of baas die me erg tegen staan.
Nee, dat is het allemaal niet. Ik mis mijn kind als ik op mijn werk zit. En niet een beetje, soms gewoon zo erg dat het zeer doet. 's avonds lig ik er zelfs wakker van. Op de avonden voordat ik moet werken kan ik niet in slaap komen omdat ik er zo tegenop zie. Niet omdat ik mijn werk niet leuk vind maar omdat ik mezelf dan weer zo "leeg en alleen" zal voelen.
Het allerliefste zou ik dan ook thuis blijven om voor hem te zorgen maar ik weet ook dat hij zich al gauw zal vervelen omdat hij nou eenmaal de uitdagingen nodig heeft en dat hij uiteindelijk ook naar school zal gaan en dat ik dan ook weer "alleen" zal zijn.
Ik zal er aan moeten wennen dat ik 4 dagen per week door breng zonder mijn betere helft!
