Vandaag is meneer 2 weken en 2 dagen oud en mama heeft besloten dat hij maar even in de box moet "oefenen". De hele dag bij mama liggen is natuurlijk wel lekker voor hem, maar dodelijk vermoeiend voor mij. De box lijkt wel boeiend en interessant en slapen lukt op zich ook wel, maar elke paar minuten wordt mijn lieve ventje geteisterd door darmkrampjes. Vandaag zijn ze gelukkig wat minder erg dan voorgaande dagen waardoor het gekrijs in een echt huiltje is verandert. Troosten hoeft ook niet elke keer meer want na een minuutje spartelen en huilen volgt een levensechte volwassen scheet, ik kan me goed voorstellen dat die kleine darmpjes een hoop moeite hebben met de verwerking daarvan.
De poezen vinden het ook maar wat, elk huiltje weer vindt 1 van de katers het nodig mij verwijtend aan te kijken en een heel zielûg miauwtje op te zetten. Jahaaa ik weet wel dat het heel zielûg is, een hoop herrie geeft en dat jullie je af en toe een beetje vergeten voelen maar dan hoef je mij nog niet zo verwijtend zielûg toe te miauwen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten