Slapen zeg!

Afgelopen weekend hebben we Wilco zijn bedje naar zijn eigen kamertje verhuist en dus brengt hij de nachten op zijn eigen kamertje door. Hij doet het super!
We slapen heel erg veel! Hij wordt nog steeds 2x per nacht wakker en soms maakt hij mij ook wakker maar er zijn ook nachten dat hij me niet wakker maakt. Doordat ik die nachten uit mezelf wakker wordt en dan "stiekum" even bij mijn boefje ga kijken weet ik zeker dat hij ook wakker is geweest. Hij trappelt zichzelf altijd bloot! Gelukkig slaapt hij in een slaapzakje waardoor we niet bang hoeven te zijn dat hij het koud krijgt.

Behalve dat Wilco goed alleen kan slapen kan hij ook goed eten! Wij en Pino lieten Wilco elke dag een hapje proeven want het was echt nog vies dat fruit maar vorige week kon Pino melden dat Wilco een half potje fruit had verorbert en zat te mopperen dat hij meer wilde.
HAPHAPHAP!!!

Bijna loslaten...

Moeilijk zeg... De eerste stappen naar het loslaten van je kind.
Het begon met weer moeten werken en mijn zoon in de zorgende handen van de kinderopvang achterlaten en de volgende stap komt er ook aan.
Wilco slaapt nog altijd volgens het rooming in principe bij ons op de kamer. Dit uiteraard op advies van alle kind zorgende organisaties die alles weten. De eerste 6 maanden bij de ouders op de kamer verkleint de kans op wiegedood. Nu Wilco de 4 maanden grens gepasseerd is begint mijn partner (en vermoeide werkende moeder met te weinig slaap) hart te vragen om "ruimte" en dus zal Wilco naar zijn eigen kamertje moeten. Mijn moeder hart echter schreeuwt dat het nog niet mag, dat hij nog lekker veilig dichtbij moet blijven. Nu is hij al een poosje flink verkouden en soms heel benauwd en dat moet eerst voorbij zijn voordat ik het aandurf maar wat wordt mijn volgende excuus om uitstel aan te vragen? Misschien, heel misschien kan ik het wel gewoon aan, ga ik de eerste nacht tig keer kijken en realiseer ik me dan weemoedig maar met tranen van geluk dat mijn baby al een hele grote vent aan het worden is.