Moeilijk zeg... De eerste stappen naar het loslaten van je kind.
Het begon met weer moeten werken en mijn zoon in de zorgende handen van de kinderopvang achterlaten en de volgende stap komt er ook aan.
Wilco slaapt nog altijd volgens het rooming in principe bij ons op de kamer. Dit uiteraard op advies van alle kind zorgende organisaties die alles weten. De eerste 6 maanden bij de ouders op de kamer verkleint de kans op wiegedood. Nu Wilco de 4 maanden grens gepasseerd is begint mijn partner (en vermoeide werkende moeder met te weinig slaap) hart te vragen om "ruimte" en dus zal Wilco naar zijn eigen kamertje moeten. Mijn moeder hart echter schreeuwt dat het nog niet mag, dat hij nog lekker veilig dichtbij moet blijven. Nu is hij al een poosje flink verkouden en soms heel benauwd en dat moet eerst voorbij zijn voordat ik het aandurf maar wat wordt mijn volgende excuus om uitstel aan te vragen? Misschien, heel misschien kan ik het wel gewoon aan, ga ik de eerste nacht tig keer kijken en realiseer ik me dan weemoedig maar met tranen van geluk dat mijn baby al een hele grote vent aan het worden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten